Angelique de Blij
Assistent trainer
Vroeger durfde ik niet eens een patatje te bestellen. Ik was bang dat ik niet verstaanbaar was en dat ik mijn vraag opnieuw zou moeten stellen. Ik liet dus mijn man naar de patatzaak gaan, zo hoefde ik mijn angst niet onder ogen te komen.
Er was een heel proces voor nodig om dat te veranderen. Maar het is gelukt! Nu is het heel anders: ik ga gewoon naar winkels en bestel wat ik nodig heb ook al moet ik het nog een keer zeggen. Ik schaam mij er niet meer voor. En dat is natuurlijk lang niet de belangrijkste winst van mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling.
Dit komt doordat ik mijn angsten ben aangegaan door ernaar te kijken en te gaan verwerken. Ik kan me nu verbinden met mijzelf en zijn wie ik werkelijk ben.
Ik voel, zie en hoor van alles en krijg beelden, geluiden en woorden door. Door mijn intuïtieve manier van aanhaken zie ik vaak waar de schoen wringt. Ik heb al veel mensen inzichtelijk gemaakt waar ze in kunnen groeien of waar ze naar kunnen kijken. Dit is vaak intens maar ook helend.
-
die harde lach die je hoort, waardoor iedereen naar me omkijkt, dat ben ik
-
ik gek ben op ijs. Als wij uit eten gaan ga ik altijd tussen het eten door een ijsje eten. Ik sla dat echt niet over. Dan heb ik eerst bijvoorbeeld bij het wokrestaurant een bord met bami opgeschept en als ik die op heb ga ik langs de toetjesafdeling. Daar ga ik dan voor het schepijs of een softijs, net waar ik op dat moment zin in heb. En dan ga ik weer verder met warm eten
-
ik niet met planten om kan gaan, bij mij redden zelfs de cactussen het niet
-
met veel dingen tegelijk mee bezig ben, mijn mind kan soms met tig dingen bezig zijn. Dat herken je doordat ik dan van alles op tafel of om mij heen heb liggen, dan ben ik weer even met kralen bezig of dan ben ik weer aan het haken geslagen.
-
ik vaak vrolijk ben, maar dat zelf lang niet in de gaten had. Toen ik nog geen relatie had met Eddie, mijn man, liep ik vaak langs een bedrijf als ik naar mijn ouders ging. Eddies zwager werkte daar en zei altijd gedag tegen mij. Ik vond dat toen heel eng, ik was zo schuchter als wat. Hij vertelde mij later dat hij mij altijd vrolijk zag. Terwijl ik dat niet eens in de gaten had. Ik kende mijzelf niet anders dus voor mij was dat gewoon totdat ik het hoorde dat hij mij altijd vrolijk zag. Ik hoor dat ook van andere mensen: ‘jouw naam past precies bij jou, De Blij is altijd vrolijk.’