Skip to main content
facebook icoon
instagram icoon

Team

higher-spirit-academy-regina-van-eijk

Regina van Eijk

Trainer en grondlegger

Als jong meisje had ik moeite om mijn aardse leven te accepteren. Ik was erg in mezelf gekeerd en vond het lastig om contact te maken. Door het zolderraam van mijn ouderlijk huis staarde ik uren naar het Universum, met een diep verlangen – daar voelde het meer als thuis dan in het huis waar ik fysiek voor het raam zat. Maar door de jaren heen vervaagden de herinneringen en het verlangen naar ‘thuis’.

Ook in de relatie met mijn ouders heb ik nooit verbinding ervaren. Dit resulteerde in een enorme boosheid, verdriet en gevoel van eenzaamheid. Mijn jeugd is dan ook niet iets waar ik met veel plezier op terug kijk, maar heb altijd geprobeerd om er het beste van te maken.

Al op jonge leeftijd werd ik zelfstandig onderneemster van een goedlopend bedrijf, had ontzettend veel vriendinnen en maakte mooie reizen. Aan de buitenkant leek het alsof ik alles goed voor elkaar had, maar niets was minder waar…

En toen was het 2011 en na ruim een half jaar in een burn-out gezeten te hebben (inmiddels mijn 3e), werd ik op een ochtend wakker. Ik voelde me wanhopig: gaat dit altijd zo blijven, zal er ooit nog verbetering komen? Ik zat op de rand van mijn bed, de tranen liepen over mijn wangen, smekend, wat kan ik doen om me beter toe voelen?

Ik sleepte mezelf uit bed en nam een douche om vervolgens vermoeid op de bank te ploffen. Terwijl ik voor mij uit staarde, kreeg ik ineens een ingeving ‘ga maar even een boodschapje doen’. In de supermarkt maakte ik een klein rondje, had niet zoveel nodig, en stond al snel bij de kassa om de boodschappen af te rekenen. Terwijl ik in de rij stond, viel mijn oog op een magazine. Weer kreeg ik een ingeving ‘koop dat magazine maar…’. Ik pakte het magazine uit het rek en bladerde er wat in. Tja, niet iets wat ik snel zou kopen, want het staat helemaal vol met advertenties. In een flits dacht ik terug aan de smeekbede eerder die ochtend en besloot het blad toch te kopen. Thuis aangekomen ging ik met een beker thee op de bank liggen met het magazine. Sloeg het open en ja hoor, het eerste wat ik zag waren pagina’s vol advertenties. Waarom heb ik dit stomme blad nog gekocht, hoor ik mezelf zeggen. Terwijl mijn oog blijft steken op een vierkante zwarte advertentie, met daarin een url. Ik besloot mijn laptop erbij te pakken en te kijken waar ik op uit zou komen, want ergens intrigeerde het mij toch ook wel weer.

De website opende en daar zag ik het… dolfijnen die uit mijn beeldscherm leken te springen, ze keken me liefdevol en uitnodigend aan. Ik voelde enthousiasme in mij opkomen. Daar wil ik naar toe! Nog geen twee weken later zat ik in het vliegtuig naar Hawaii. Nee, het was niet verstandig. In mijn hoofd klonk het: waarom doe ik dit nu weer, kan ik dit wel aan? Alle bezwaren kwamen voorbij. En toch zat ik in het vliegtuig, ik voelde aan alles dat ik deze reis MOEST maken.

‘s Avonds laat kwam ik moe aan, de reis was lang en ik dook gelijk mijn bed in. De volgende ochtend werd ik al vroeg gewekt door het overweldigende gefluit van de vogels. Ik kroop mijn tent uit en liep op blote voeten door het gras, naar de rand van het terrein, nog niet helemaal wakker. Tot ik mij realiseerde waar ik terecht was gekomen. Het gevoel dat ik daar in dat moment ervoer was onbeschrijfelijk. De kleuren waren overweldigend, de geuren zoet en fris. De natuur kwam tot leven, om mij heen, in mij. Het leek wel of ik daar in dat moment helemaal open brak. Niets anders meer nodig had, alleen daar in dat moment aanwezig zijn.

Ik barstte in huilen uit. In dat moment viel alles op z’n plek. Ik voelde de verbinding met mezelf, de natuur, de elementen, de spirits, alles… Op dat moment was ik thuis. Eindelijk.

Wie is Regina in het kort?

Cursisten ervaren mij als liefdevol en zacht. Meer compassie en zachtheid voor jezelf en elkaar is ook echt een grote drijfveer. Tegelijkertijd heb ik extra zintuig voor mensen die zich verschuilen achter excuusjes. Op dat moment maak je kennis met een onverzettelijk stuk van mij. Ik weet als geen ander hoe spannend het kan zijn om een donker stuk in jezelf aan te kijken, maar wegkijken is wat mij betreft geen optie en dat zal ik dan ook niet zomaar laten gebeuren.

Mijn visie: dóen!

Mijn visie op spiritueel ontwikkelen is dat het vooral een kwestie is van doen. Niet te lang over nadenken, niet te veel boeken lezen, maar gewoon letterlijk in de praktijk gaan brengen. Ik stimuleer onze cursisten dan ook zo veel mogelijk om dat te doen. Spiritualiteit hoeft niet ingewikkeld te zijn, het wordt alleen vaak veel te gecompliceerd gemaakt. Stem je af op je hart, je hogere zelf en laat je leiden door hetgeen je voelt en ervaart.

Als je mij zou kennen, dan zou je weten dat ik:

  • ontzettend van reizen hou en dat ook regelmatig doe. Maar ik sleep altijd een extra weekendtas mee om al mijn supplementen in te vervoeren. Een dag voor vertrek sta ik verschillende poedertjes te mengen en te verpakken in portie-bakjes en spit ik door mijn lades om te kijken welke supplementen er echt mee moeten. Ik ga echt niet op reis zonder…

  • echt een achtbaanfreak ben, hoe sneller, hoe beter. Het voelt heerlijk vrij om mij er helemaal aan over te geven. De spanning voelen als je in zo’n karretje stap en lachen en gieren als we dan eindelijk over de kop gaan. Maar… zodra ik plaats neem in zo’n draaiende bank-kermisattractie, dan gaat het helemaal mis. En kom ik in een ander vorm van ‘overgeven’ terecht….

  • aan (bijna) alles ruik en heel erg van zachte zoete geuren hou. Maar dus ook regelmatig spirit ruik als ze aanwezig zijn. Dat heeft al voor heel wat hilarische taferelen gezorgd, bijvoorbeeld omdat ik dacht dat er iemand stiekem in huis aan het roken was, of ik dacht dat er iemand stond te koken, terwijl er niemand in de ruimte aanwezig was..

  • gek ben op oranjekoek, bij het idee loopt het water mij al in de mond. Ik rij er dan ook rustig speciaal voor naar Heerenveen. Ja alleen in die omgeving kun je de echte verkrijgen, met room! Om vervolgens de auto volgeladen met dozen oranjekoek weer naar huis te rijden, want ik ben niet de enige in de familie 😉