Vroeger dacht ik dat ik mijn lichaam was, toen dacht ik dat ik levensenergie was in een fysiek lichaam. Nu ervaar ik steeds vaker dat ik lifeforce ben die, als ik mijzelf beweeg, ga draaien als een spiraal, een vortex. In mijn beleving draait er een artificiële vortex om mij heen die vastzit aan mijn fysieke lichaam. Die met de klok meedraait, naar beneden. Zodat ik als levensenergie aan de grond blijf en alsof het lijkt alsof ik vast zit en mijzelf niet kan expanden, verruimen. Ik ervaar vaak in het energetisch veldwerk dat ik gedaan heb en in mijn eigen systeem dat mijn organische oorspronkelijke beweging anders(om) is, tegen de klok in. Probeer maar eens met je ogen dicht jezelf te visualiseren als een spiraal of vortex en draai naar rechts naar binnen. Draai vervolgens naar links, gevoelsmatig naar buiten en voel de shift en wat dit met je doet.

Als ik mijn energie tegen de klok indraai open ik mijzelf, word ik weids en ben ik de ruimte tussen de atomen. Ik wil niet perse zeggen dat alles wat met de klok meedraait verkeerd is maar voel eens (wat voor mij letterlijk als een verademing aanvoelt) als je jezelf tegen de klok in laat draaien. Vraag je ook eens af waarom de klok zoals wij die kennen wereldwijd met de klok meedraait (hier kom je in een bewustzijnsveld waar een dimensie van tijd en ruimte is ingevoegd, als in een oneindige loep maar waar je weinig en soms nooit bewust zal zijn van jouw nulpunt, het NU (waar alles aanwezig is en tegelijkertijd plaatsvind).

Voel ik nog meer in dan ervaar ik, bij de naar binnendraaiende vortex, dat je naar beneden wordt getrokken, solide als in vorm. Maar als ik mijzelf tegen de klok indraai ervaar ik letterlijk dat ik geen lichaam heb en heel weids ben (boven en beneden is lineair denken). Ik moet dan soms ook aan de prachtige ronddraaiende dansende Derwishen denken.

Nog een stapje verder, kan je ervaren dat je ook voorbij kunt gaan aan linksom of rechtsom draaien, dat je nergens aan vast zit, of ergens in zit of uit moet komen. Maar dat jij het begin- en eind punt bent, het startpunt van waaruit jij overal je focus op kunt richten. Het is waar jij je focus op legt.

Het is in mijn beleving, voor nu, want het voelt net alsof bijna elke week mijn huidige realiteit weer overschreven wordt door een nieuwe realiteit, zo snel gaat bewustzijnsverruiming individueel als collectief op dit moment. Dat hoe bewuster ik mijn energie als een spiraal tegen de klok in laat draaien, ik veel gecentreerder ben, gefocust, meer helder zie en op een dieper level weet, stromender. Want deze beweging brengt mij ook tot een bewustzijn in mijzelf dat ik alles beter doorzie. Als een adelaar die hoog over de bergen vliegt met een helicopterview maar dan in mijzelf, vanuit dit lichaam met beide voeten op de grond.

Het voelt als mijn Bronlicht bewust actiever maken zodat het Bronlicht, dat iedereen in zich heeft, als een prachtige eigen bron gaat schijnen, feller en feller.

Ik heb deze spiralen/vortexen vaak gezien en hier ook mee gewerkt in het energetisch veldwerk. Vortexen die omgedraaid dienden te worden omdat er iets was vastgezet. Vortexen die gespiegeld, omgedraaid dienden te worden of uitgeklapt. Ik gebruik nu, bij veldwerk of energetische sessies, soms meerdere vortexen tegelijk, die elkaar bekrachtigen.

Ik had ook een keer waargenomen, toen mijn moeder een heel oud patroon had doorbroken in het hier en nu, dat er om haar heen een veld ontstond en achter elkaar de vrouwelijke voorouders uit onze familielijnen naar boven kwamen uit dit energetisch veld met een ronddraaiende vortex om zich heen. Zij lieten in dat moment hun dankbaarheid tonen en voelen en draaiden toen in de vortex weer naar beneden.

Tijdens mijn recente reis door de Dolomieten heb ik ook een enorme prachtige krachtige vortex ervaren, in het meer van Sorapis. De vortex komt helemaal uit het kernkristal van moeder aarde en via een portal in het Sorapismeer komt deze vortex naar buiten. Deze energie vertegenwoordigt het zelf genezend vermogen in jezelf. Toen ik na het bezoek aan dat meer s ’avonds naar bed ging heb ik de hele nacht de groen/blauwe energie van het Sorapismeer met al haar codes in en om mij heen gezien en gevoeld. Ik was er 2 volle nachten mee omringd totdat het was geïntegreerd in mijn systeem.

Er komt steeds meer aan en in het licht, niet alleen het donker maar ook het verruimende licht in ons, magie. Steeds meer gaan we voelen en ervaren wat er mogelijk is, wie wij in essentie zijn en gaan we onze capaciteiten ontdekken en integreren vanuit dit fysieke lichaam, vanuit dit focuspunt in onszelf. Wie open staat om te zien gaat het zien en ervaren (dit begint bij het toestaan jezelf volledig te zien en te ervaren/voelen, zodat je steeds vrijer kunt bewegen in jezelf en alles steeds meer doorziet, van binnenuit naar buiten).

Er breekt nu een tijd aan dat we op een nieuwe ontdekkingsreis mogen gaan, waar we steeds meer gaan waarnemen. Andere dimensies, jouw multidimensionale capaciteiten, vele verschillende energieën/entiteiten, dit was er altijd al, maar je focus lag hier niet op. Sta toe, stel jezelf open voor het onbekende, voor het schijnbaar onmogelijke. Ga geloven in jouw nog niet eerder ervaren oneindige potentie en oneindige mogelijkheden. Zonder zelfoordeel en angst voor het onbekende. Vertrouw op en open jezelf voor jouw voorstellingsvermogen, hiermee open je portalen in jezelf naar realiteiten die eerder nog niet zichtbaar voor je waren. Vertrouw op dat wat zich ontvouwt in en voor jou. Dat wat je ziet en voelt, in dat moment, niet iets is wat je verzint. Geloof in jezelf, zonder kaders.

In verbinding 💕, Ursula