Erken je uniekheid

Ik kom net terug van een weekendje met een aantal prachtige mensen. Ik ervaarde een fijn samenkomen, samen zijn maar vooral ook samen; ZIJN, vanuit ieders eigen zijn. Samen zijn vanuit heelheid niet vanuit behoeftigheid.  Samen zijn vanuit ieders uniekheid, waar geen vermengingen, verstrengelingen van energie is, alleen je eigen interpretatie, invulling, beleving en ervaring… van jezelf.

Ik voel me steeds fijner in de ruimte die ik aan mijzelf geef, inneem. Hierdoor kan ik beter aanwezig zijn, in mijzelf, in het hier en nu. Kan ik mij met iedereen verbinden maar ook volledig in mijn eigen energie blijven. Word ik mij steeds bewuster van mijn eigen uitlijning, mijn eigen energie en dat alles om mij heen energetische velden zijn die losstaan van mij, behalve als ik mij hiermee identificeer. Maar tegelijkertijd ook een gevoel, dat op een nog dieper level in mijzelf, we allemaal met elkaar verbonden zijn, vanuit heelheid, vanuit ons Bron zijn.

Als ik mijn uniekheid omarm kan ik niet ervaren niet goed genoeg te zijn, niet zelfverzekerd genoeg te zijn, niet (eigen)wijs genoeg te zijn. Er is namelijk geen voorbeeld, norm of spiegel die mij mijn eigen uniekheid kan spiegelen, behalve ikzelf. Authenticiteit, uniekheid staat op zichzelf, is allesomvattend, is compleet. Uniek zijn is mijzelf als “heel” ervaren, mijzelf toestaan volledig te ervaren, te zijn, in elk moment.

Als ik mijzelf uniek vind, mijzelf erken als prachtig uniek wezen, dan is er geen angst, geen vergelijking, zal ik gemakkelijker nieuwe ervaringen instappen of aanwezig kunnen zijn zonder me ergens in te (hoeven of moeten) mengen. Omdat er dan geen identificatie (nodig) is, geen aantrekken of afstoten, alleen bewegen in en vanuit mijn eigen energie.

Alleen, zijn of samen, zijn is dan hetzelfde, heeft dezelfde beleving, omdat ik niets hoef of moet. Ik hoef niemand of niks anders te zijn dan mijzelf, ik BEN namelijk al…

In deze uniekheid zit ook ruimte, het grotere geheel zien en ervaren. Als ik er voor mijzelf ben, kan ik er ook voor een ander zijn. Door mijzelf ruimte te geven mijzelf te zijn geef ik de ander ook ruimte zichzelf te zijn. Door in stilte bij iemand te zijn, ben ik getuige van mijn eigen bestaan en het prachtige bestaan van de ander. Door geen invulling te geven voor of aan de ander kan de ander in zijn of haar eigen energie blijven om zichzelf te ervaren. Maar bovenal zichzelf voelen omdat de antwoorden in jezelf aanwezig zijn en niet buiten jezelf.  

Hierdoor vertraag ik ook waar ik ben, waardoor alles zich als vanzelf voor mijn ogen ontvouwt, de vragen die in mij opkomen, deze lossen in de ruimte waar ik aanwezig ben vanzelf op omdat het antwoord zich heel organisch als vanzelf aandient, ontvouwt. Het antwoord dient zich altijd aan, omdat ik allesomvattend ben maar de vraag is meer, neem ik de ruimte om het antwoord (dat er altijd al was) te zien, voelen en te ervaren, te laten ontvouwen in het moment, in mijzelf? Ik hoef hier namelijk niet naar te zoeken.

Door mijzelf in mijn eigenheid; mijn kwetsbaarheid maar tegelijkertijd ook in mijn grootsheid te erkennen zal ik meer innerlijke rust ervaren omdat ik mij hierdoor meer thuis voel….in mijzelf. Uiteindelijk gaat het om mijn eigen verbinding, de verbinding met mijn diepste essentie. Kan ik mijn unieke zelf blijven ongeacht wat, in elke situatie maar vooral in situaties waar er gevraagd zal worden nog meer vanuit overgave en innerlijk weten en voelen te bewegen, te stromen en hier volledig op te vertrouwen, op mijzelf.

Dicht bij mijzelf blijven en tegelijkertijd mijn hart volledig openzetten voor mijzelf en dus het leven. Als ik mijn hart openhoud en echt aanwezig ben vallen sluiers en vergelijkingen weg. Dit maakt dat ik niks bij een ander zal of hoef te zoeken omdat ik de ander dan alleen nog maar kan ont-moeten vanuit authenticiteit, vanuit zijn of haar uniekheid.

De matrix en programmeringen blijven bestaan zo lang ik nog iets buiten mijzelf zoek. Als deze bewustzijnsverruiming, dat ik allesomvattend ben, door mijzelf erkent word, lossen beperkende (geloofs) overtuigingen in mij op, valt mijn innerlijke matrix (bewustzijnsgevangenis) uit elkaar.

Cijfer jezelf nooit weg, vergelijk jezelf niet met anderen. Je bent een vonk van de Bron die zichzelf aan het ervaren is in oneindige scenario’s en (bewustzijns)lagen. Niemand is zoals jij bent, jij bent uniek, iedereen is uniek. Je hoeft nergens naar toe te groeien om iets te worden. Je bent alles al, alleen heb je dit nog niet toegestaan te ervaren in jezelf.

Zet dan een stapje naar achteren en neem weer volledig plaats in jezelf in je eigen energie, dan vind er verzachting plaats en neem je weer volledig waar vanuit jouw Bron essentie, naar jezelf en naar de ander. Je overstijgt en omarmt in dat moment je aardse ” ik” personages en ervaar je alles vanuit een breder perspectief, vanuit een verbinding waar alles en iedereen met elkaar verbonden is vanuit verschillende lagen, verschillende trillingen en bewustzijnslagen.

Laten we elkaar ont-moeten als prachtige unieke wezens, om met elkaar te ZIJN en als we ons met elkaar verbinden dit te doen vanuit ons allesomvattendheid. Als iedereen zijn uniekheid omarmt zal heelheid en thuiskomen op een level en frequentie in en buiten onszelf worden ervaren zoals we dit nog niet eerder hebben ervaren.

De sleutel tot het ervaren van jouw heelheid bevind zich niet buiten jou maar in jou. Jouw uniekheid maakt je compleet. Hierdoor valt alles van je af en zal jij je heelheid weer meer gaan ervaren, iets wat je altijd al was maar niet altijd meer erkende in jezelf.

In verbinding 💕, Ursula Hilgers